Productiebedrijven met geografisch gescheiden productie locaties en transportsystemen zijn op moment allemaal bezig met het vraagstuk: “hoe herorganiseren we de operatie zodat we flexibeler en met minder effort hetzelfde eindproduct produceren?”.

Drinkwaterbedrijven, waterschappen en energiebedrijven zijn allen voorbeelden van dergelijke bedrijven. Veel mensen zijn dagelijks onderweg, van en naar productielocaties, voor de normale operatie. Daarnaast is er een zelfde ploeg onderweg die zorgt voor het regulier, gepland, onderhoud. ‘Met zo veel reisbewegingen is vast een efficiëntie slag te bereiken’ is een veel voorkomende organisatiegedachte. Wil je dat verwezenlijken, dan zullen de mensen echter wel over goede gereedschappen en voorzieningen moeten beschikken. Voor geografisch gescheiden bedrijven is een centraal alarm doormeldt systeem dan onontbeerlijk.

In de industrie tref je dit soort systemen al met regelmaat aan. Echter, vaak zijn ze ontworpen vanaf de onderkant van de automatiseringspiramide en kennen ze slechts een aantal basale functies. Daarin zijn ze dan wel heel erg betrouwbaar.
In mijn rol als consultant/projectleider ben ik voor een klant aan de slag om een dergelijk systeem voor hen te ontwerpen. De eisen eraan zijn als vanouds opgesteld door de onderkant van het bedrijf. Je kunt je hierbij afvragen of de eisen voor de organisatie efficiëntie slag wel voldoende zijn geborgd. In het opgezette projectteam bleek het aanvankelijk niet goed mogelijk de toetsing van de organisatie brede eisen voor elkaar te krijgen. De gevoelens en zicht velden lagen te ver uit elkaar om een homogene visie op te stellen.
Om de tunnelvisie te doorbreken en een mogelijkheden pallet te schetsen ben ik op zoek gegaan naar vergelijkbare vraagstukken, die er op het eerste gezicht heel anders uit zien. Zo ben ik uitgekomen op de ziekenhuis zorg. Patiënten liggen geografisch gescheiden, vaak in verschillende gebouwen of verdiepingen. Verpleegkundigen en artsen zijn te vergelijken met operatie- en onderhoudspersoneel die op de hoogte moeten zijn van de steeds veranderende status en positie van de patiënt. De hulpmiddelen die zij gebruiken om de taak handig, efficiënt en met comfort te kunnen uitvoeren zijn veelal ontworpen vanuit de bovenkant van de organisatie en in (IT) architectuur geborgd. Beschikbaarheid en betrouwbaarheid zijn in deze sector net zo vanzelf sprekend als in de industrie; net als rapportage, dataopslag en escalatieschema’s.

De mogelijkheden en gedachten achter de alarm-meldsystemen in de zorg bleken veel punten te bevatten waar de “industrie techneuten” slechts van konden dromen. Ze wisten eenvoudig weg niet van het bestaan en, nog belangrijker, niet met welk doel ze ingezet kunnen worden. Als bonus waren de gedroomde functies al gebouwd en beproefd. Enige taak die nog te doen is: porteer gedachten, eisen en architectuur van deze systemen naar de industrie.

Top down visie bepalen in de organisatie en zo nu en dan afstand kunnen en durven nemen van je directe uitdaging leveren heel verfrissende ontwerpen op. Meestal kost dat helemaal geen extra tijd, zoals vaak wordt verondersteld. Kennis overwegen uit andere marktsegmenten kan plotseling een voorsprong geven en als katalysator dienen op het eigen ontwerpproces.